ਓ ਮੇਰੇ ਵਤਨ ! ਓ ਮੇਰੇ ਵਤਨ ! ਓ ਮੇਰੇ ਵਤਨ
!
ਮੇਰੇ ਸਰ ਪਰ ਵੋ ਟੋਪੀ ਨਾ
ਰਹੀ
ਜੋ ਤੇਰੇ ਦੇਸ ਸੇ ਲਾਇਆ
ਥਾ
ਪਾਓਂ ਮੇਂ ਅਬ ਵੋ ਜੂਤੇ
ਭੀ ਨਹੀਂ
ਵਾਕਿਫ਼ ਥੇ ਜੋ ਤੇਰੀ
ਰਾਹੋਂ ਸੇ
ਮੇਰਾ ਆਖ਼ਿਰੀ ਕੁਰਤਾ
ਚਾਕ ਹੂਆ
ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਜੋ
ਸਿਲਵਾਇਆ ਥਾ
ਅਬ ਤੇਰੀ ਝਲਕ
ਬਸ ਉੜਤੀ ਹੁਈ ਰੰਗਤ ਹੈ
ਮੇਰੇ ਬਾਲੋਂ ਕੀ
ਯਾ ਝੁਰਰੀਯਾਂ ਮੇਰੇ ਮਾਥੇ ਪਰ
ਯਾ ਮੇਰਾ ਟੂਟਾ ਹੂਆ
ਦਿਲ ਹੈ
ਵਾ ਮੇਰੇ ਵਤਨ ! ਵਾ ਮੇਰੇ ਵਤਨ ! ਵਾ ਮੇਰੇ ਵਤਨ !
No comments:
Post a Comment