ਆਖ਼ਿਰੀ ਖ਼ਤ

ਵਹ ਵਕਤ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਜਬ ਦਰਦ ਸੇ ਰੁਕ ਜਾਯੇਂਗੀ ਸਬ ਜ਼ੀਸਤ ਕੀ ਰਾਹੇਂ
ਔਰ ਹਦ ਸੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਯੇਗਾ ਅੰਦੋਹ-ਏ-ਨਿਹਾਨੀ
ਥਕ ਜਾਯੇਂਗੀ ਤਰਸੀ ਹੁਈ ਨਾਕਾਮ ਨਿਗਾਹੇਂ
ਛਿਨ ਜਾਯੇਂਗੇ ਮੁਝਸੇ ਮਿਰੇ ਆਂਸੂ, ਮਿਰੀ ਆਹੇਂ
ਛਿਨ ਜਾਯੇਗੀ ਮੁਝਸੇ ਮਿਰੀ ਬੇਕਾਰ ਜਵਾਨੀ

ਸ਼ਾਯਦ ਮਿਰੀ ਉਲਫ਼ਤ ਕੋ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਕਰੋਗੀ
ਅਪਨੇ ਦਿਲ-ਏ-ਮਾਸੂਮ ਕੋ ਨਾਸ਼ਾਦ ਕਰੋਗੀ
ਆਓਗੀ ਮਿਰੀ ਗੋਰ ਪੇ ਤੁਮ ਅਸ਼ਕ ਬਹਾਨੇ
ਨੌਖ਼ੇਜ਼ ਬਹਾਰੋਂ ਕੇ ਹਸੀਂ ਫੂਲ ਚੜ੍ਹਾਨੇ

ਸ਼ਾਯਦ ਮਿਰੀ ਤੁਰਬਤ ਕੋ ਭੀ ਠੁਕਰਾਕੇ ਚਲੋਗੀ
ਸ਼ਾਯਦ ਮਿਰੀ ਬੇ-ਸੂਦ ਵਫ਼ਾਓਂ ਪੇ ਹੰਸੋਗੀ
ਇਸ ਵਜ਼ਏ-ਕਰਮ ਕਾ ਭੀ ਤੁਮਹੇਂ ਪਾਸ ਨ ਹੋਗਾ
ਲੇਕਿਨ ਦਿਲ-ਏ-ਨਾਕਾਮ ਕਾ ਏਹਸਾਸ ਨ ਹੋਗਾ

ਅਲਕਿੱਸਾ ਮਆਲ-ਏ-ਗ਼ਮ-ਏ-ਉਲਫ਼ਤ ਪੇ ਹੰਸੋ ਤੁਮ
ਯਾ ਅਸ਼ਕ ਬਹਾਤੀ ਰਹੋ ਫ਼ਰਿਯਾਦ ਕਰੋ ਤੁਮ
ਮਾਜ਼ੀ ਪੇ ਨਦਾਮਤ ਹੋ ਤੁਮਹੇਂ ਯਾ ਕਿ ਮਸਰਰਤ
ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਪੜਾ ਸੋਯੇਗਾ ਵਾਮਾਂਦਾ-ਏ-ਉਲਫ਼ਤ

(ਜ਼ੀਸਤ=ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਅੰਦੋਹ-ਏ-ਨਿਹਾਨੀ=ਛੁਪਿਆ ਹੋਇਆ ਤੂਫ਼ਾਨ,
ਨੌਖ਼ੇਜ਼=ਨਵੀਆਂ, ਤੁਰਬਤ=ਕਬਰ, ਪਾਸ=ਧਿਆਨ, ਮਆਲ-ਏ-ਗ਼ਮ-
ਏ-ਉਲਫ਼ਤ=ਪਿਆਰ ਦੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਨਤੀਜਾ, ਮਾਜ਼ੀ=ਭੂਤਕਾਲ, ਨਦਾਮਤ=
ਸ਼ਰਮ, ਮਸਰਰਤ=ਖ਼ੁਸ਼ੀ, ਵਾਮਾਂਦਾ=ਥੱਕਿਆ ਹੋਇਆ)