Saturday, December 10, 2011

ਨਜ਼ਰ-ਏ-ਹਸਰਤ ਮੋਹਾਨੀ


ਮਰ ਜਾਯੇਂਗੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਕਿ ਹਿਮਾਯਤ ਨ ਕਰੇਂਗੇ
ਅਹਰਾਰ ਕਭੀ ਤਰਕੇ-ਰਵਾਯਤ ਨ ਕਰੇਂਗੇ

ਕਯਾ ਕੁਛ ਨ ਮਿਲਾ ਹੈ ਜੋ ਕਭੀ ਤੁਝਸੇ ਮਿਲੇ ਥੇ
ਅਬ ਤੇਰੇ ਨ ਮਿਲਨੇ ਕੀ ਸ਼ਿਕਾਯਤ ਨ ਕਰੇਂਗੇ

ਸ਼ਬ ਬੀਤ ਗਈ ਹੈ ਤੋ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਯੇਗਾ ਦਿਨ ਭੀ,
ਹਰ ਲਹਜ਼ਾ ਜੋ ਗੁਜ਼ਰੀ ਵੋ ਹਿਕਾਯਤ ਨ ਕਰੇਂਗੇ

ਯੇ ਫ਼ਿਕਰ ਦਿਲੇ-ਜ਼ਾਰ ਕਾ ਏਵਜ਼ਾਨਾ ਬਹੁਤ ਹੈ
ਸ਼ਾਹੀ ਨਹੀਂ ਮਾਂਗੇਂਗੇ ਵਿਲਾਯਤ ਨ ਕਰੇਂਗੇ

ਹਮ ਸ਼ੈਖ਼ ਨ ਲੀਡਰ ਨ ਮੁਸਾਹਿਬ ਨ ਸਹਾਫ਼ੀ
ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ ਵੋ ਹਿਦਾਯਤ ਨ ਕਰੇਂਗੇ

(ਅਹਰਾਰ=ਆਜਾਦ ਲੋਕ, ਹਿਕਾਯਤ=ਬਿਆਨ,
ਏਵਜ਼ਾਨਾ=ਬਦਲ, ਸਹਾਫ਼ੀ=ਪੱਤਰਕਾਰ)

Friday, December 9, 2011

ਜਿਸ ਧਜ ਸੇ ਕੋਈ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਗਿਆ


ਜਿਸ ਧਜ ਸੇ ਕੋਈ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਗਿਆ,

ਵੋਹ ਸ਼ਾਨ ਸਲਾਮਤ ਰਹਿਤੀ ਹੈ
ਯੇ ਜਾਨ ਤੋ ਆਨੀ ਜਾਨੀ ਹੈ,

ਇਸ ਜਾਨ ਕੀ ਤੋ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ

ਮੈਦਾਨ-ਏ-ਵਫ਼ਾ ਦਰਬਾਰ ਨਹੀਂ,

ਯਾਂ ਨਾਮੋ ਨਸਬ ਕੀ ਪੂਛ ਕਹਾਂ

ਆਸ਼ਿਕ ਤੋ ਕਿਸੀ ਕਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ,

ਕੁਛ ਇਸ਼ਕ ਕਿਸੀ ਕੀ ਜ਼ਾਤ ਨਹੀਂ

ਗਰ ਬਾਜ਼ੀ ਇਸ਼ਕ ਕੀ ਬਾਜ਼ੀ ਹੈ

ਜੋ ਚਾਹੋ ਲਗਾ ਦੋ ਡਰ ਕੈਸਾ

ਗਰ ਜੀਤ ਗਏ ਤੋ ਕਿਆ ਕਹਿਨੇ,

ਹਾਰੇ ਭੀ ਤੋ ਬਾਜ਼ੀ ਮਾਤ ਨਹੀਂ

ਯਾਦ


ਦਸ਼ਤੇ-ਤਨਹਾਈ ਮੇਂ, ਐ ਜਾਨੇ-ਜਹਾਂ, ਲਰਜ਼ਾਂ ਹੈਂ
ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੇ ਸਾਯੇ, ਤਿਰੇ ਹੋਠੋਂ ਕੇ ਸਰਾਬ
ਦਸ਼ਤੇ-ਤਨਹਾਈ ਮੇਂ, ਦੂਰੀ ਕੇ ਖ਼ਸੋ-ਖ਼ਾਕ ਤਲੇ
ਖਿਲ ਰਹੇ ਹੈਂ ਤਿਰੇ ਪਹਲੂ ਕੇ ਸਮਨ ਔਰ ਗੁਲਾਬ

ਉਠ ਰਹੀ ਹੈ ਕਹੀਂ ਕੁਰਬਤ ਸੇ ਤਿਰੀ ਸਾਂਸ ਕੀ ਆਂਚ
ਅਪਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਮੇਂ ਸੁਲਗਤੀ ਹੁਈ ਮੱਧਮ-ਮੱਧਮ
ਦੂਰ-ਉਫ਼ਕ ਪਾਰ, ਚਮਕਤੀ ਹੁਈ, ਕਤਰਾ-ਕਤਰਾ
ਗਿਰ ਰਹੀ ਹੈ ਤਿਰੀ ਦਿਲਦਾਰ ਨਜ਼ਰ ਕੀ ਸ਼ਬਨਮ

ਇਸ ਕਦਰ ਪਯਾਰ ਸੇ, ਐ ਜਾਨੇ-ਜਹਾਂ, ਰੱਖਾ ਹੈ
ਦਿਲ ਕੇ ਰੁਖ਼ਸਾਰ ਪੇ ਇਸ ਵਕਤ ਤਿਰੀ ਯਾਦ ਨੇ ਹਾਥ
ਯੂੰ ਗੁਮਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਗਰਚੇ ਹੈ ਅਭੀ ਸੁਬਹੇ-ਫ਼ਿਰਾਕ,
ਢਲ ਗਯਾ ਹਿਜਰ ਕਾ ਦਿਨ, ਆ ਭੀ ਗਈ ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਤ

(ਦਸ਼ਤੇ-ਤਨਹਾਈ=ਇਕੱਲ ਦਾ ਜੰਗਲ, ਲਰਜ਼ਾਂ=ਕੰਬਦੀ, ਸਰਾਬ=
ਮ੍ਰਿਗਤ੍ਰਿਸ਼ਣਾ, ਖ਼ਸੋ-ਖ਼ਾਕ=ਘਾਹ ਤੇ ਧੂੜ, ਸਮਨ=ਚਮੇਲੀ,ਕੁਰਬਤ=
ਨੇੜਤਾ)

ਲੰਮੀ ਰਾਤ ਸੀ ਦਰਦ ਫ਼ਿਰਾਕਵਾਲੀ

ਲੰਮੀ ਰਾਤ ਸੀ ਦਰਦ ਫ਼ਿਰਾਕਵਾਲੀ
ਤੇਰੇ ਕੌਲ ਤੇ ਅਸਾਂ ਵਸਾਹ ਕਰਕੇ
ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਕੀਤੀ ਮਿੱਠੜੇ ਯਾਰ ਮੇਰੇ
ਮਿੱਠੜੇ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਜਾਨੀ ਯਾਰ ਮੇਰੇ
ਤੇਰੇ ਕੌਲ ਤੇ ਅਸਾਂ ਵਸਾਹ ਕਰਕੇ
ਝਾਂਜਰਾਂ ਵਾਂਗ, ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਝਣਕਾਈਆਂ ਨੇ
ਕਦੀ ਪੈਰੀਂ ਬੇੜੀ(ਆਂ) ਚਾਈਆਂ ਨੇ
ਕਦੀ ਕੰਨੀਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਪਾਈਆਂ ਨੇ
ਤੇਰੀ ਤਾਂਘ ਵਿਚ ਪੱਟ ਦਾ ਮਾਸ ਦੇ ਕੇ
ਅਸਾਂ ਕਾਗ ਸੱਦੇ, ਅਸਾਂ ਸੀਂਹ ਘੱਲੇ

ਰਾਤ ਮੁਕਦੀ ਏ, ਯਾਰ, ਆਂਵਦਾ ਏ
ਅਸੀਂ ਤੱਕਦੇ ਰਹੇ ਹਜ਼ਾਰ ਵੱਲੇ
ਕੋਈ ਆਇਆ ਨਾ ਬਿਨਾ ਖ਼ੁਨਾਮੀਆਂ ਦੇ
ਕੋਈ ਪੁੱਜਾ ਨਾ ਸਿਵਾ ਉਲਾਹਮਿਆਂ ਦੇ

ਅੱਜ ਲਾਹ ਉਲਾਹਮੇ ਮਿੱਠੜੇ ਯਾਰ ਮੇਰੇ
ਅੱਜ ਆ ਵਿਹੜੇ ਵਿਛੜੇ ਯਾਰ ਮੇਰੇ
ਫ਼ਜਰ ਹੋਵੇ ਤੇ ਆਖੀਏ ਬਿਸਮਿੱਲਾਹ
ਅਜ ਦੌਲਤਾਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆਈਆਂ ਨੇ
ਜਿਹਦੇ ਕੌਲ ਤੇ ਅਸਾਂ ਵਸਾਹ ਕੀਤਾ
ਉਹਨੇ ਓੜਕ ਤੋੜ ਨਿਭਾਈਆਂ ਨੇ

Sunday, December 4, 2011

ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ



ਜੁਨੂੰ ਕੀ ਯਾਦ ਮਨਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ
ਸਲੀਬ-ਓ-ਦਾਰ ਸਜਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

ਤਰਬ ਕੀ ਬਜ਼ਮ ਹੈ ਬਦਲੋ ਦਿਲੋਂ ਕੇ ਪੈਰਾਹਨ
ਜਿਗਰ ਕੇ ਚਾਕ ਸਿਲਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

ਤੁਨੁਕ-ਮਿਜ਼ਾਜ ਹੈ ਸਾਕੀ ਨ ਰੰਗ-ਏ-ਮਯ ਦੇਖੋ
ਭਰੇ ਜੋ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਚੜ੍ਹਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

ਤਮੀਜ਼-ਏ-ਰਹਬਰ-ਓ-ਰਹਜ਼ਨ ਕਰੋ ਨ ਆਜ ਕੇ ਦਿਨ
ਹਰ ਇਕ ਸੇ ਹਾਥ ਮਿਲਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

ਹੈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ-ਏ-ਮਲਾਮਤ ਮੇਂ ਨਾਸਹੋਂ ਕਾ ਹੁਜੂਮ
ਨਜ਼ਰ ਸ਼ੰਭਾਲ ਕੇ ਜਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਹੋ ਲੇਕਿਨ ਸ਼ਿਕਸਤਾ ਦਿਲ ਯਾਰੋ
ਤੁਮ ਆਜ ਯਾਦ ਨ ਆਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

ਵਹ ਸ਼ੋਰਿਸ਼-ਏ-ਗ਼ਮ-ਏ-ਦਿਲ ਜਿਸਕੀ ਲਯ ਨਹੀਂ ਕੋਈ
ਗ਼ਜ਼ਲ ਕੀ ਧੁਨ ਮੇਂ ਸੁਨਾਓ ਕਿ ਜਸ਼ਨ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ

(ਤਰਬ=ਖੇੜਾ, ਪੈਰਾਹਨ=ਕੱਪੜੇ, ਤਮੀਜ਼-ਏ-ਰਹਬਰ-ਓ-ਰਹਜ਼ਨ=
ਰਾਹ ਦੱਸਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਲੁਟੇਰੇ ਦਾ ਫ਼ਰਕ, ਨਾਸਹੋਂ=ਉਪਦੇਸ਼ਕ)

ਆਜ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ ਪਾ-ਬ-ਜੌਲਾਂ ਚਲੋ

ਚਸ਼ਮੇ-ਨਮ, ਜਾਨੇ-ਸ਼ੋਰੀਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ
ਤੁਹਮਤੇ-ਇਸ਼ਕੇ-ਪੋਸ਼ੀਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ
ਆਜ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ ਪਾ-ਬ-ਜੌਲਾਂ ਚਲੋ

ਦਸਤ-ਅਫ਼ਸ਼ਾਂ ਚਲੋ, ਮਸਤੋ-ਰਖ਼ਸਾਂ ਚਲੋ
ਖ਼ਾਕ-ਬਰ-ਸਰ ਚਲੋ, ਖ਼ੂੰ-ਬ-ਦਾਮਾਂ ਚਲੋ
ਰਾਹ ਤਕਤਾ ਹੈ ਸਬ ਸ਼ਹਰੇ-ਜਾਨਾਂ ਚਲੋ

ਹਾਕਿਮੇ-ਸ਼ਹਰ ਭੀ, ਮਜਮਏ-ਆਮ ਭੀ
ਤੀਰੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਭੀ, ਸੰਗੇ-ਦੁਸ਼ਨਾਮ ਭੀ
ਸੁਬਹੇ-ਨਾਸ਼ਾਦ ਭੀ, ਰੋਜ਼ੇ-ਨਾਕਾਮ ਭੀ

ਇਨਕਾ ਦਮਸਾਜ਼ ਅਪਨੇ ਸਿਵਾ ਕੌਨ ਹੈ
ਸ਼ਹਰੇ-ਜਾਨਾਂ ਮੇਂ ਅਬ ਬਾ-ਸਫ਼ਾ ਕੌਨ ਹੈ
ਦਸਤੇ-ਕਾਤਿਲ ਕੇ ਸ਼ਾਯਾਂ ਰਹਾ ਕੌਨ ਹੈ

ਰਖ਼ਤੇ-ਦਿਲ ਬਾਂਧ ਲੋ ਦਿਲਫ਼ਿਗਾਰੋ ਚਲੋ
ਫਿਰ ਹਮੀਂ ਕਤਲ ਹੋ ਆਯੇਂ ਯਾਰੋ ਚਲੋ

(ਪਾ-ਬ-ਜੌਲਾਂ=ਪੈਰੀਂ ਬੇੜੀਆਂ ਪਾ ਕੇ, ਜਾਨੇ-ਸ਼ੋਰੀਦਾ=ਚੰਚਲ ਜਾਨ, ਪੋਸ਼ੀਦਾ=ਗੁਪਤ,
ਦਸਤ-ਅਫ਼ਸ਼ਾਂ=ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੱਥ, ਮਸਤੋ-ਰਖ਼ਸਾਂ=ਮਸਤ ਨਚਦੇ ਹੋਏ, ਸੰਗੇ-ਦੁਸ਼ਨਾਮ=ਗਾਲ਼ਾਂ ਦੇ ਪੱਥਰ,
ਦਮਸਾਜ਼=ਹਮਦਰਦ, ਬਾ-ਸਫ਼ਾ=ਪਵਿਤਰ, ਸ਼ਾਯਾਂ=ਯੋਗ, ਰਖ਼ਤ=ਪੂੰਜੀ)

ਸਰੋਤ - 
http://www.punjabi-kavita.com/ 

Friday, December 2, 2011

ਮਤਾ-ਏ-ਲੌਹ-ਓ-ਕ਼ਲਮ

ਮਤਾ-ਏ-ਲੌਹ-ਓ-ਕ਼ਲਮ ਛਿਨ ਗਈ ਤੋ ਕਿਆ ਗਮ ਹੈ
ਕਿ   ਖੂਨ-ਏ-ਦਿਲ  ਮੇਂ  ਡੁਬੋਲੀ  ਹੈਂ  ਉਂਗਲੀਆਂ  ਮੈਂਨੇ


ਜ਼ੁਬਾਂ  ਪੇ  ਮੋਹਰ ਲਗੀ ਹੈ ਤੋ ਕਯਾ  ਕਿ ਰਖ ਦੀ ਹੈ

ਹਰ  ਇਕ   ਹਲਕਾ-ਏ-ਜ਼ੰਜੀਰ   ਪਰ   ਜ਼ੁਬਾਂ   ਮੈਂਨੇ 

Wednesday, October 19, 2011

ਗੁਲੋਂ ਮੇਂ ਰੰਗ ਭਰੇ ਬਾਦ-ਏ ਨੌ ਬਹਾਰ ਚਲੇ

ਗੁਲੋਂ ਮੇਂ ਰੰਗ ਭਰੇ ਬਾਦ-ਏ ਨੌ ਬਹਾਰ ਚਲੇ  

ਚਲੇ ਭੀ ਆਉ ਕਿ ਗੁਲਸ਼ਨ ਕਾ ਕਾਰੋਬਾਰ  ਚਲੇ


ਕ਼ਫ਼ਸ ਉਦਾਸ ਹੈ ਯਾਰੋ ਸਬਾ ਸੇ ਕੁਛ ਤੋ ਕਹੋ
ਕਹੀਂ ਤੋ ਬਹਿਰ-ਏ  ਖ਼ੁਦਾ ਆਜ ਜ਼ਿਕਰ-ਏ ਯਾਰ  ਚਲੇ

ਕਭੀ ਤੋ  ਸੁਬਹ ਤੇਰੇ ਕੁੰਜੇ-ਏ ਲਬ ਸੇ ਹੋ ਆਗ਼ਾਜ਼
ਕਭੀ ਤੋ ਸ਼ਬ ਸਰ-ਏ ਕਾਕੁਲ ਸੇ ਮੁਸ਼ਕਬਾਰ ਚਲੇ

ਬੜਾ ਹੈ ਦਰਦ ਕਾ ਰਿਸ਼ਤਾ , ਯੇ ਦਿਲ ਗ਼ਰੀਬ ਸਹੀ
ਤੁਮਹਾਰੇ ਨਾਮ ਪੇ ਆਏਂਗੇ  ਗ਼ਮਗੁਸਾਰ ਚਲੇ

ਜੋ ਹਮ ਪੇ ਗੁਜ਼ਰੀ ਸੋ ਗੁਜ਼ਰੀ ਮਗਰ ਸ਼ਬ-ਏ ਹਿਜਰਾਂ
ਹਮਾਰੇ ਅਸ਼ਕ ਤੇਰੀ  ਆਕ਼ਬਤ ਸੰਵਾਰ ਚਲੇ

ਹਜ਼ੂਰ-ਏ ਯਾਰ ਹੂਈ ਦਫ਼ਤਰ-ਏ ਜਨੂੰ ਕੀ ਤਲਬ
ਗਿਰੇਹ ਮੇਂ ਲੇ ਕੇ ਗਿਰੇਬਾਂ ਕਾ ਤਾਰ-ਤਾਰ ਚਲੇ

ਮੁਕਾਮ-ਏ-ਫ਼ੈਜ਼ ਕੋਈ ਰਾਹ ਮੇਂ ਜਚਾ ਹੀ ਨਹੀਂ

ਜੋ ਕੂਏ-ਯਾਰ ਸੇ ਨਿਕਲੇ ਤੋ ਸੂਏ-ਦਾਰ ਚਲੇ

Wednesday, September 28, 2011

ਕੁੱਤੇ


ਯੇ ਗਲੀਯੋਂ ਕੇ ਆਵਾਰਾ ਬੇ ਕਾਰ ਕੁੱਤੇ
ਕਿ ਬਖ਼ਸ਼ਾ ਗਯਾ ਜਿਨ ਕੋ ਜ਼ੌਕ-ਏ-ਗਦਾਈ


ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੀ ਫਿਟਕਾਰ ਸਰਮਾਯਾ ਉਨ ਕਾ
ਜਹਾਂ ਭਰ ਕੀ ਧੁਤਕਾਰ ,ਉਨ ਕੀ ਕਮਾਈ


ਨਾ ਆਰਾਮ ਸ਼ਬ ਕੋ, ਨਾ ਰਾਹਤ ਸਵੇਰੇ
ਗ਼ਿਲਾਜ਼ਤ ਮੇਂ ਘਰ,ਨਾਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਬਸੇਰੇ


ਜੋ ਬਿਗੜੇਂ ਤੋ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਸੇ ਲੜਾ ਦੋ
ਜ਼ਰਾ ਇਕ ਰੋਟੀ ਕਾ ਟੁਕੜਾ ਦਿਖਾ ਦੋ


ਯੇ ਹਰ ਇਕ ਕੀ ਠੋਕਰੇਂ ਖਾਨੇ ਵਾਲੇ
ਯੇ ਫ਼ਾਕੋਂ ਸੇ ਉਕਤਾ ਕੇ ਮਰ ਜਾਣੇ ਵਾਲੇ


ਯੇ ਮਜ਼ਲੂਮ ਮਖ਼ਲੂਕ ਗਰ ਸਰ ਉਠਾਏ
ਤੋ ਇਨਸਾਨ ਸਭ ਸਰਕਸ਼ੀ ਭੂਲ ਜਾਏ


ਯੇ ਚਾਹੇਂ ਤੋ ਦੁਨੀਯਾ ਕੋ ਅਪਨਾ ਬਨਾ ਲੇਂ 
ਯੇ ਆਕਾਓਂ ਕੀ ਹੱਡੀਆਂ ਤਕ ਚਬਾ ਲੀਨ


ਕੋਈ ਇਨ ਕੋ ਇਹਸਾਸ-ਏ-ਜ਼ਿੱਲਤ ਦਿਲਾ ਦੇ
ਕੋਈ ਇਨ ਕੀ ਸੋਈ ਹੂਈ ਦੁਮ ਹੱਲਾ ਦੇ


ਜ਼ੌਕ-ਏ-ਗਦਾਈ - ਭਿਖਾਰੀ ; ਸਰਮਾਯਾ - ਕਮਾਈ , ਗ਼ਿਲਾਜ਼ਤ - ਗੰਦਗੀ ;
ਮਖ਼ਲੂਕ - ਪ੍ਰਾਣੀ ; ਸਰਕਸ਼ੀ - ਬਾਗ਼ੀ ; ਆਕਾਓਂ - ਮਾਲਕ ; ਜ਼ਿੱਲਤ - ਬਦਨਾਮੀ

Tuesday, September 27, 2011

ਵਾਸੋਖ਼ਤ


ਸੱਚ ਹੈ ਹਮੀਂ ਕੋ ਆਪ ਕੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਬਜਾ ਨਾ ਥੇ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਸਿਤਮ ਜਨਾਬ ਕੇ ਸਭ ਦੋਸਤਾਨਾ ਥੇ


ਹਾਂ' ਜੋ ਜਫ਼ਾ ਭੀ ਆਪ ਨੇ ਕੀ ' ਕਾਇਦੇ ਸੇ ਕੀ
ਹਾਂ ਹਮ ਹੀ ਕਾਰ ਬੰਦ-ਏ-ਅਸੂਲ-ਏ-ਵਫ਼ਾ ਨਾ ਥੇ


ਆਯੇ ਤੋ ਯੂੰ ਕਿ ਜੈਸੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਥੇ ਮਿਹਰਬਾਂ
ਭੂਲੇ ਤੋ ਯੂੰ ਕਿ ਗੋਯਾ ਕਭੀ ਆਸ਼ਨਾ ਨਾ ਥੇ


ਕਿਯੂੰ ਦਾਦ-ਏ-ਗ਼ਮ , ਹਮੀਂ ਨੇ ਤਲਬ ਕੀ, ਬੁਰਾ ਕੀਯਾ
ਹਮ ਸੇ ਜਹਾਂ ਮੇਂ ਕੁਸ਼ਤਾ-ਏ-ਗ਼ਮ ਔਰ ਕਯਾ ਨਾ ਥੇ


ਗਰ ਫ਼ਿਕਰ-ਏ-ਜ਼ਖ਼ਮ ਕੀ ਤੋ ਖ਼ਤਾਵਾਰ ਹੈਂ ਕਿ ਹਮ
ਕਿਉਂ ਮਹਵ-ਏ-ਮਦਹ-ਏ-ਖ਼ੂਬੀ -ਏ-ਤੇਗ਼-ਏ-ਅਦਾ ਨਾ ਥੇ


ਹਰ ਚਾਰਾਗਰ ਕੋ ਚਾਰਾਗਰੀ ਸੇ ਗੁਰੇਜ਼ ਥਾ
ਵਰਨਾ ਹਮੇਂ ਜੋ ਦੁੱਖ ਥੇ , ਬਹੁਤ ਲਾ ਦਵਾ ਨਾ ਥੇ


ਲਬ ਪਰ ਹੈ ਤਲਖ਼ੀਏ-ਮੈ-ਏ-ਅੱਯਾਮ, ਵਰਨਾ ਫ਼ੈਜ਼
ਹਮ ਤਲਖ਼ੀਏ ਕਲਾਮ ਪਰ ਮਾਯਲ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਥੇ



ਬੰਦ - ਪਾਬੰਦ ; ਕੁਸ਼ਤਾ-ਏ-ਗ਼ਮ - ਦੁਖਾਂ ਨਾਲ ਕੁਚਲਿਆ ਹੋਇਆ ; ਮਹਵ-ਏ-ਮਦਹ-ਏ-ਖ਼ੂਬੀ -ਏ-ਤੇਗ਼-ਏ-ਅਦਾ - ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਵਿੱਚ ਖੋਏ ਹੋਏ  ; ਤਲਖ਼ੀਏ-ਮੈ-ਏ-ਅੱਯਾਮ - ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਕੌੜਾਪਨ

Monday, September 26, 2011

ਮੁਝ ਸੇ ਪਹਲੀ ਸੀ ਮਹੱਬਤ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨਾ ਮਾਂਗ



ਮੁਝ  ਸੇ ਪਹਲੀ ਸੀ ਮਹੱਬਤ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨਾ ਮਾਂਗ

ਮੈਂ ਨੇ ਸਮਝਾ ਥਾ ਕਿ ਤੂ  ਹੈ ਤੋ ਦਰਖ਼ਸ਼ਾਂ ਹੈ ਹਯਾਤ
ਤੇਰਾ ਗ਼ਮ ਹੈ ਤੋ ਗ਼ਮ-ਏ
 ਦਹਿਰ ਕਾ ਝਗੜਾ ਕਯਾ ਹੈ

ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ਸੇ ਹੈ ਆਲਮ ਮੇਂ ਬਹਾਰੋਂ ਕੋ  ਸਬਾਤ
ਤੇਰੀ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਸਿਵਾ
  ਦੁਨੀਯਾ ਮੇਂ ਰੱਖਾ  ਕਯਾ ਹੈ

ਤੂ  ਜੋ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੋ ਤਕ਼ਦੀਰ ਨਿਗੂੰ ਹੋ ਜਾਏ
ਯੂੰ ਨਾ ਥਾ
, ਮੈਂ ਨੇ ਫ਼ਕਤ ਚਾਹਾ ਥਾ ਯੂੰ ਹੋ ਜਾਏ

ਔਰ ਭੀ ਦੁੱਖ ਹੈਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਮੇਂ  ਮਹੱਬਤ ਕੇ  ਸਿਵਾ
ਰਾਹਤੇਂ ਔਰ ਭੀ ਹੈਂ , ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਹਤ ਕੇ
  ਸਿਵਾ

ਅਨ ਗਿਨਤ ਸਦੀਯੋਂ ਕੇ ਤਾਰੀਕ ਬਹੀਮਾਨਾ ਤਿਲਿਸਮ
ਰੇਸ਼ਮ-ਓ-ਅਤਲਸ-ਓ-ਕੀਮਖ਼ਾਬ
  ਮੇਂ  ਬਨਵਾਏ ਹੂਏ

ਜਾ ਬਜਾ  ਬਿਕਤੇ ਹੂਏ ਕੂਚਾ-ਓ-ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ  ਜਿਸਮ
ਖ਼ਾਕ
  ਮੇਂ ਲਿੱਬੜੇ  ਹੂਏ ਖ਼ੂਨ ਮੇਂ ਨਹਲਾਏ ਹੂਏ

ਜਿਸਮ ਨਿਕਲੇ ਹੂਏ ਅਮਰਾਜ਼ ਕੇ ਤੰਨੂਰੋਂ ਸੇ
ਪੀਪ ਬਹਤੀ ਹੂਈ ਗਲਤੇ ਹੂਏ ਨਾਸੂਰੋਂ ਸੇ

ਲੌਟ ਜਾਤੀ ਹੈ ਉਧਰ ਕੋ  ਭੀ ਨਜ਼ਰ , ਕਯਾ ਕੀਜੀਏ

ਅਬ ਭੀ ਦਿਲਕਸ਼ ਹੈ ਤੇਰਾ ਹੁਸਨ ਮਗਰ ਕਯਾ ਕੀਜੀਏ
ਔਰ ਭੀ ਦੁੱਖ ਹੈਂ ਜ਼ਮਾਨੇ
  ਮੇਂ ਮਹੱਬਤ ਕੇ  ਸਿਵਾ
ਰਾਹਤੇਂ ਔਰ ਭੀ ਹੈਂ ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਹਤ ਕੇ
   ਸਿਵਾ
ਮੁਝ ਸੇ ਪਹਲੀ ਸੀ
  ਮਹੱਬਤ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨਾ ਮਾਂਗ

ਦਰਖ਼ਸ਼ਾਂ
ਰੌਸ਼ਨ ; ਹਯਾਤ-ਜੀਵਨਦਹਿਰਦੁਨੀਆ ; ਸਬਾਤ - ਠਹਿਰਾਓ  
ਵਸਲਮਿਲਾਪ ; ਨਗੂੰ– ਸਫਲ , ਝੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ; ਤਾਰੀਕਹਨੇਰੇ ; ਬਹੀਮਾਨਾ-ਬੇਦਰਦੀ  ;ਤਲਿਸਮ-ਜਾਦੂ  ; ਅਤਲਸ ਅਤੇ ਕੀਮਖਾਬਕੀਮਤੀ ਕੱਪੜੇ  ; ਜਾਬਜਾ  ਥਾਂ ਥਾਂ