ਦਸ਼ਤੇ-ਤਨਹਾਈ ਮੇਂ, ਐ ਜਾਨੇ-ਜਹਾਂ, ਲਰਜ਼ਾਂ ਹੈਂ
ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੇ ਸਾਯੇ, ਤਿਰੇ ਹੋਠੋਂ ਕੇ ਸਰਾਬ
ਦਸ਼ਤੇ-ਤਨਹਾਈ ਮੇਂ, ਦੂਰੀ ਕੇ ਖ਼ਸੋ-ਖ਼ਾਕ ਤਲੇ
ਖਿਲ ਰਹੇ ਹੈਂ ਤਿਰੇ ਪਹਲੂ ਕੇ ਸਮਨ ਔਰ ਗੁਲਾਬ
ਉਠ ਰਹੀ ਹੈ ਕਹੀਂ ਕੁਰਬਤ ਸੇ ਤਿਰੀ ਸਾਂਸ ਕੀ ਆਂਚ
ਅਪਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਮੇਂ ਸੁਲਗਤੀ ਹੁਈ ਮੱਧਮ-ਮੱਧਮ
ਦੂਰ-ਉਫ਼ਕ ਪਾਰ, ਚਮਕਤੀ ਹੁਈ, ਕਤਰਾ-ਕਤਰਾ
ਗਿਰ ਰਹੀ ਹੈ ਤਿਰੀ ਦਿਲਦਾਰ ਨਜ਼ਰ ਕੀ ਸ਼ਬਨਮ
ਇਸ ਕਦਰ ਪਯਾਰ ਸੇ, ਐ ਜਾਨੇ-ਜਹਾਂ, ਰੱਖਾ ਹੈ
ਦਿਲ ਕੇ ਰੁਖ਼ਸਾਰ ਪੇ ਇਸ ਵਕਤ ਤਿਰੀ ਯਾਦ ਨੇ ਹਾਥ
ਯੂੰ ਗੁਮਾਂ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਗਰਚੇ ਹੈ ਅਭੀ ਸੁਬਹੇ-ਫ਼ਿਰਾਕ,
ਢਲ ਗਯਾ ਹਿਜਰ ਕਾ ਦਿਨ, ਆ ਭੀ ਗਈ ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਤ
(ਦਸ਼ਤੇ-ਤਨਹਾਈ=ਇਕੱਲ ਦਾ ਜੰਗਲ, ਲਰਜ਼ਾਂ=ਕੰਬਦੀ, ਸਰਾਬ=
ਮ੍ਰਿਗਤ੍ਰਿਸ਼ਣਾ, ਖ਼ਸੋ-ਖ਼ਾਕ=ਘਾਹ ਤੇ ਧੂੜ, ਸਮਨ=ਚਮੇਲੀ,ਕੁਰਬਤ=
ਨੇੜਤਾ)
No comments:
Post a Comment