ਆਜ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ ਪਾ-ਬ-ਜੌਲਾਂ ਚਲੋ

ਚਸ਼ਮੇ-ਨਮ, ਜਾਨੇ-ਸ਼ੋਰੀਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ
ਤੁਹਮਤੇ-ਇਸ਼ਕੇ-ਪੋਸ਼ੀਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ
ਆਜ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ ਪਾ-ਬ-ਜੌਲਾਂ ਚਲੋ

ਦਸਤ-ਅਫ਼ਸ਼ਾਂ ਚਲੋ, ਮਸਤੋ-ਰਖ਼ਸਾਂ ਚਲੋ
ਖ਼ਾਕ-ਬਰ-ਸਰ ਚਲੋ, ਖ਼ੂੰ-ਬ-ਦਾਮਾਂ ਚਲੋ
ਰਾਹ ਤਕਤਾ ਹੈ ਸਬ ਸ਼ਹਰੇ-ਜਾਨਾਂ ਚਲੋ

ਹਾਕਿਮੇ-ਸ਼ਹਰ ਭੀ, ਮਜਮਏ-ਆਮ ਭੀ
ਤੀਰੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਭੀ, ਸੰਗੇ-ਦੁਸ਼ਨਾਮ ਭੀ
ਸੁਬਹੇ-ਨਾਸ਼ਾਦ ਭੀ, ਰੋਜ਼ੇ-ਨਾਕਾਮ ਭੀ

ਇਨਕਾ ਦਮਸਾਜ਼ ਅਪਨੇ ਸਿਵਾ ਕੌਨ ਹੈ
ਸ਼ਹਰੇ-ਜਾਨਾਂ ਮੇਂ ਅਬ ਬਾ-ਸਫ਼ਾ ਕੌਨ ਹੈ
ਦਸਤੇ-ਕਾਤਿਲ ਕੇ ਸ਼ਾਯਾਂ ਰਹਾ ਕੌਨ ਹੈ

ਰਖ਼ਤੇ-ਦਿਲ ਬਾਂਧ ਲੋ ਦਿਲਫ਼ਿਗਾਰੋ ਚਲੋ
ਫਿਰ ਹਮੀਂ ਕਤਲ ਹੋ ਆਯੇਂ ਯਾਰੋ ਚਲੋ

(ਪਾ-ਬ-ਜੌਲਾਂ=ਪੈਰੀਂ ਬੇੜੀਆਂ ਪਾ ਕੇ, ਜਾਨੇ-ਸ਼ੋਰੀਦਾ=ਚੰਚਲ ਜਾਨ, ਪੋਸ਼ੀਦਾ=ਗੁਪਤ,
ਦਸਤ-ਅਫ਼ਸ਼ਾਂ=ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੱਥ, ਮਸਤੋ-ਰਖ਼ਸਾਂ=ਮਸਤ ਨਚਦੇ ਹੋਏ, ਸੰਗੇ-ਦੁਸ਼ਨਾਮ=ਗਾਲ਼ਾਂ ਦੇ ਪੱਥਰ,
ਦਮਸਾਜ਼=ਹਮਦਰਦ, ਬਾ-ਸਫ਼ਾ=ਪਵਿਤਰ, ਸ਼ਾਯਾਂ=ਯੋਗ, ਰਖ਼ਤ=ਪੂੰਜੀ)

ਸਰੋਤ - http://www.punjabi-kavita.com/