ਬਲੈਕ ਆਊਟ

ਜਬ ਸੇ ਬੇ-ਨੂਰ ਹੁਈ ਹੈਂ ਸ਼ਮਏਂ

ਖ਼ਾਕ ਮੇਂ ਢੂੰਢਤਾ ਫਿਰਤਾ ਹੂੰ ਨ ਜਾਨੇ ਕਿਸ ਜਾ

ਖੋ ਗਈ ਹੈਂ ਮੇਰੀ ਦੋਨੋਂ ਆਂਖੇਂ

ਤੁਮ ਜੋ ਵਾਕਿਫ਼ ਹੋ ਬਤਾਓ ਕੋਈ ਪਹਚਾਨ ਮੇਰੀ

ਇਸ ਤਰਹ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਇਕ ਰੰਗ ਮੇਂ ਉਤਰ ਆਯਾ ਹੈ

ਮੌਜ-ਦਰ-ਮੌਜ ਕਿਸੀ ਜ਼ਹਰ ਕਾ ਕਾਤਿਲ ਦਰੀਯਾ

ਤੇਰਾ ਅਰਮਾਨ, ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਲੀਯੇ ਜਾਨ ਮੇਰੀ

ਜਾਨੇ ਕਿਸ ਮੌਜ ਮੇਂ ਗ਼ਲਤਾਂ ਹੈ ਕਹਾਂ ਦਿਲ ਮੇਰਾ

ਏਕ ਪਲ ਠਹਰੋ ਕਿ ਉਸ ਪਾਰ ਕਿਸੀ ਦੁਨੀਯਾ ਸੇ

ਬਰਕ ਆਯੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨਿਬ, ਯਦੇ-ਬੈਜ਼ਾ ਲੇਕਰ

ਔਰ ਮੇਰੀ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਗੁਮਗਸ਼ਤਾ ਗੁਹਰ

ਜਾਮੇ-ਜ਼ੁਲਮਤ ਸੇ ਸਿਯਹ ਮਸਤ

ਨਈ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਸ਼ਬਤਾਬ ਗੁਹਰ

ਲੌਟਾ ਦੇ

ਏਕ ਪਲ ਠਹਰੋ ਕਿ ਦਰੀਯਾ ਕਾ ਕਹੀਂ ਪਾਟ ਲਗੇ

ਔਰ ਨਯਾ ਦਿਲ ਮੇਰਾ

ਜ਼ਹਰ ਮੇਂ ਘੁਲ ਕੇ, ਫ਼ਨਾ ਹੋ ਕੇ

ਕਿਸੀ ਘਾਟ ਲਗੇ

ਫਿਰ ਪਯੇ-ਨਜ਼ਰ ਨਯੇ ਦੀਦਾ-ਓ-ਦਿਲ ਲੇ ਕੇ ਚਲੂੰ

ਹੁਸਨ ਕੀ ਮਦਹ ਕਰੂੰ, ਸ਼ੌਕ ਕਾ ਮਜ਼ਮੂੰ ਲਿੱਖੂੰ

ਸਿਤੰਬਰ, ੧੯੬੫

(ਮੌਜ=ਲਹਿਰ, ਬਰਕ=ਬਿਜਲੀ, ਯਦੇ-ਬੈਜ਼ਾ=ਰੋਸ਼ਨ ਹੱਥ,

ਸ਼ਬਤਾਬ ਗੁਹਰ=ਰਾਤ ਨੂੰ ਚਮਕਣ ਵਾਲੇ ਮੋਤੀ, ਪਯੇ-ਨਜ਼ਰ=

ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਲਈ, ਮਦਹ=ਤਾਰੀਫ਼)