ਕੁੱਤੇ

ਯੇ ਗਲੀਯੋਂ ਕੇ ਆਵਾਰਾ ਬੇ ਕਾਰ ਕੁੱਤੇ
ਕਿ ਬਖ਼ਸ਼ਾ ਗਯਾ ਜਿਨ ਕੋ ਜ਼ੌਕ-ਏ-ਗਦਾਈ


ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੀ ਫਿਟਕਾਰ ਸਰਮਾਯਾ ਉਨ ਕਾ
ਜਹਾਂ ਭਰ ਕੀ ਧੁਤਕਾਰ ,ਉਨ ਕੀ ਕਮਾਈ


ਨਾ ਆਰਾਮ ਸ਼ਬ ਕੋ, ਨਾ ਰਾਹਤ ਸਵੇਰੇ
ਗ਼ਿਲਾਜ਼ਤ ਮੇਂ ਘਰ,ਨਾਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਬਸੇਰੇ


ਜੋ ਬਿਗੜੇਂ ਤੋ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਸੇ ਲੜਾ ਦੋ
ਜ਼ਰਾ ਇਕ ਰੋਟੀ ਕਾ ਟੁਕੜਾ ਦਿਖਾ ਦੋ


ਯੇ ਹਰ ਇਕ ਕੀ ਠੋਕਰੇਂ ਖਾਨੇ ਵਾਲੇ
ਯੇ ਫ਼ਾਕੋਂ ਸੇ ਉਕਤਾ ਕੇ ਮਰ ਜਾਣੇ ਵਾਲੇ


ਯੇ ਮਜ਼ਲੂਮ ਮਖ਼ਲੂਕ ਗਰ ਸਰ ਉਠਾਏ
ਤੋ ਇਨਸਾਨ ਸਭ ਸਰਕਸ਼ੀ ਭੂਲ ਜਾਏ


ਯੇ ਚਾਹੇਂ ਤੋ ਦੁਨੀਯਾ ਕੋ ਅਪਨਾ ਬਨਾ ਲੇਂ 
ਯੇ ਆਕਾਓਂ ਕੀ ਹੱਡੀਆਂ ਤਕ ਚਬਾ ਲੀਨ


ਕੋਈ ਇਨ ਕੋ ਇਹਸਾਸ-ਏ-ਜ਼ਿੱਲਤ ਦਿਲਾ ਦੇ
ਕੋਈ ਇਨ ਕੀ ਸੋਈ ਹੂਈ ਦੁਮ ਹੱਲਾ ਦੇ


ਜ਼ੌਕ-ਏ-ਗਦਾਈ - ਭਿਖਾਰੀ ; ਸਰਮਾਯਾ - ਕਮਾਈ , ਗ਼ਿਲਾਜ਼ਤ - ਗੰਦਗੀ ;
ਮਖ਼ਲੂਕ - ਪ੍ਰਾਣੀ ; ਸਰਕਸ਼ੀ - ਬਾਗ਼ੀ ; ਆਕਾਓਂ - ਮਾਲਕ ; ਜ਼ਿੱਲਤ - ਬਦਨਾਮੀ

ਵਾਸੋਖ਼ਤ

ਸੱਚ ਹੈ ਹਮੀਂ ਕੋ ਆਪ ਕੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਬਜਾ ਨਾ ਥੇ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਸਿਤਮ ਜਨਾਬ ਕੇ ਸਭ ਦੋਸਤਾਨਾ ਥੇ


ਹਾਂ' ਜੋ ਜਫ਼ਾ ਭੀ ਆਪ ਨੇ ਕੀ ' ਕਾਇਦੇ ਸੇ ਕੀ
ਹਾਂ ਹਮ ਹੀ ਕਾਰ ਬੰਦ-ਏ-ਅਸੂਲ-ਏ-ਵਫ਼ਾ ਨਾ ਥੇ


ਆਯੇ ਤੋ ਯੂੰ ਕਿ ਜੈਸੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਥੇ ਮਿਹਰਬਾਂ
ਭੂਲੇ ਤੋ ਯੂੰ ਕਿ ਗੋਯਾ ਕਭੀ ਆਸ਼ਨਾ ਨਾ ਥੇ


ਕਿਯੂੰ ਦਾਦ-ਏ-ਗ਼ਮ , ਹਮੀਂ ਨੇ ਤਲਬ ਕੀ, ਬੁਰਾ ਕੀਯਾ
ਹਮ ਸੇ ਜਹਾਂ ਮੇਂ ਕੁਸ਼ਤਾ-ਏ-ਗ਼ਮ ਔਰ ਕਯਾ ਨਾ ਥੇ


ਗਰ ਫ਼ਿਕਰ-ਏ-ਜ਼ਖ਼ਮ ਕੀ ਤੋ ਖ਼ਤਾਵਾਰ ਹੈਂ ਕਿ ਹਮ
ਕਿਉਂ ਮਹਵ-ਏ-ਮਦਹ-ਏ-ਖ਼ੂਬੀ -ਏ-ਤੇਗ਼-ਏ-ਅਦਾ ਨਾ ਥੇ


ਹਰ ਚਾਰਾਗਰ ਕੋ ਚਾਰਾਗਰੀ ਸੇ ਗੁਰੇਜ਼ ਥਾ
ਵਰਨਾ ਹਮੇਂ ਜੋ ਦੁੱਖ ਥੇ , ਬਹੁਤ ਲਾ ਦਵਾ ਨਾ ਥੇ


ਲਬ ਪਰ ਹੈ ਤਲਖ਼ੀਏ-ਮੈ-ਏ-ਅੱਯਾਮ, ਵਰਨਾ ਫ਼ੈਜ਼
ਹਮ ਤਲਖ਼ੀਏ ਕਲਾਮ ਪਰ ਮਾਯਲ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਥੇ



ਬੰਦ - ਪਾਬੰਦ ; ਕੁਸ਼ਤਾ-ਏ-ਗ਼ਮ - ਦੁਖਾਂ ਨਾਲ ਕੁਚਲਿਆ ਹੋਇਆ ; ਮਹਵ-ਏ-ਮਦਹ-ਏ-ਖ਼ੂਬੀ -ਏ-ਤੇਗ਼-ਏ-ਅਦਾ - ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਵਿੱਚ ਖੋਏ ਹੋਏ  ; ਤਲਖ਼ੀਏ-ਮੈ-ਏ-ਅੱਯਾਮ - ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਕੌੜਾਪਨ

ਮੁਝ ਸੇ ਪਹਲੀ ਸੀ ਮਹੱਬਤ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨਾ ਮਾਂਗ

ਮੁਝ  ਸੇ ਪਹਲੀ ਸੀ ਮਹੱਬਤ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨਾ ਮਾਂਗ

ਮੈਂ ਨੇ ਸਮਝਾ ਥਾ ਕਿ ਤੂ  ਹੈ ਤੋ ਦਰਖ਼ਸ਼ਾਂ ਹੈ ਹਯਾਤ
ਤੇਰਾ ਗ਼ਮ ਹੈ ਤੋ ਗ਼ਮ-ਏ –ਦਹਿਰ ਕਾ ਝਗੜਾ ਕਯਾ ਹੈ

ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ਸੇ ਹੈ ਆਲਮ ਮੇਂ ਬਹਾਰੋਂ ਕੋ  ਸਬਾਤ
ਤੇਰੀ ਆਂਖੋਂ ਕੇ ਸਿਵਾ  ਦੁਨੀਯਾ ਮੇਂ ਰੱਖਾ  ਕਯਾ ਹੈ

ਤੂ  ਜੋ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੋ ਤਕ਼ਦੀਰ ਨਿਗੂੰ ਹੋ ਜਾਏ
ਯੂੰ ਨਾ ਥਾ, ਮੈਂ ਨੇ ਫ਼ਕਤ ਚਾਹਾ ਥਾ ਯੂੰ ਹੋ ਜਾਏ

ਔਰ ਭੀ ਦੁੱਖ ਹੈਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਮੇਂ  ਮਹੱਬਤ ਕੇ  ਸਿਵਾ
ਰਾਹਤੇਂ ਔਰ ਭੀ ਹੈਂ , ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਹਤ ਕੇ  ਸਿਵਾ

ਅਨ ਗਿਨਤ ਸਦੀਯੋਂ ਕੇ ਤਾਰੀਕ ਬਹੀਮਾਨਾ ਤਿਲਿਸਮ
ਰੇਸ਼ਮ-ਓ-ਅਤਲਸ-ਓ-ਕੀਮਖ਼ਾਬ  ਮੇਂ  ਬਨਵਾਏ ਹੂਏ

ਜਾ ਬਜਾ  ਬਿਕਤੇ ਹੂਏ ਕੂਚਾ-ਓ-ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੇਂ  ਜਿਸਮ
ਖ਼ਾਕ  ਮੇਂ ਲਿੱਬੜੇ  ਹੂਏ ਖ਼ੂਨ ਮੇਂ ਨਹਲਾਏ ਹੂਏ

ਜਿਸਮ ਨਿਕਲੇ ਹੂਏ ਅਮਰਾਜ਼ ਕੇ ਤੰਨੂਰੋਂ ਸੇ
ਪੀਪ ਬਹਤੀ ਹੂਈ ਗਲਤੇ ਹੂਏ ਨਾਸੂਰੋਂ ਸੇ

ਲੌਟ ਜਾਤੀ ਹੈ ਉਧਰ ਕੋ  ਭੀ ਨਜ਼ਰ , ਕਯਾ ਕੀਜੀਏ

ਅਬ ਭੀ ਦਿਲਕਸ਼ ਹੈ ਤੇਰਾ ਹੁਸਨ ਮਗਰ ਕਯਾ ਕੀਜੀਏ
ਔਰ ਭੀ ਦੁੱਖ ਹੈਂ ਜ਼ਮਾਨੇ  ਮੇਂ ਮਹੱਬਤ ਕੇ  ਸਿਵਾ
ਰਾਹਤੇਂ ਔਰ ਭੀ ਹੈਂ ਵਸਲ ਕੀ ਰਾਹਤ ਕੇ   ਸਿਵਾ
ਮੁਝ ਸੇ ਪਹਲੀ ਸੀ  ਮਹੱਬਤ ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨਾ ਮਾਂਗ

ਦਰਖ਼ਸ਼ਾਂ–ਰੌਸ਼ਨ ; ਹਯਾਤ-ਜੀਵਨ ; ਦਹਿਰ–ਦੁਨੀਆ ; ਸਬਾਤ - ਠਹਿਰਾਓ  
ਵਸਲ–ਮਿਲਾਪ ; ਨਗੂੰ– ਸਫਲ , ਝੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ; ਤਾਰੀਕ–ਹਨੇਰੇ ; ਬਹੀਮਾਨਾ-ਬੇਦਰਦੀ  ;ਤਲਿਸਮ-ਜਾਦੂ  ; ਅਤਲਸ ਅਤੇ ਕੀਮਖਾਬ–ਕੀਮਤੀ ਕੱਪੜੇ  ; ਜਾਬਜਾ – ਥਾਂ ਥਾਂ