ਔਰ ਫਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਯੂੰ ਖ਼ਿਜ਼ਾਂ ਆ ਗਈ
ਆਬਨੂਸੀ ਤਨੋਂ ਕੇ ਬਰਹਨਾ ਸ਼ਜਰ
ਸਰਨਿਗੂੰ ਸਫ਼-ਬ-ਸਫ਼ ਪੇਸ਼ੇ-ਦੀਵਾਰੋ-ਦਰ
ਔਰ ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ਼ ਇਨਕੇ ਬਿਖ਼ਰੇ ਹੁਏ
ਜ਼ਰਦ ਪੱਤੇ ਦਿਲੋਂ ਕੇ ਸਰੇ-ਰਹਗੁਜ਼ਰ
ਜਿਸਨੇ ਚਾਹਾ ਵੋ ਗੁਜ਼ਰਾ ਇਨਹੇਂ ਰੌਂਦਕਰ
ਔਰ ਕਿਸੀ ਨੇ ਜ਼ਰਾ-ਸੀ ਫ਼ੁਗ਼ਾਂ ਭੀ ਨ ਕੀ
ਇਨਕੀ ਸ਼ਾਖ਼ੋਂ ਸੇ ਖ਼ਵਾਬੋ ਖ਼ਯਾਲੋਂ ਕੇ ਸਬ ਨਗ਼ਮਾਗਰ
ਜਿਨਕੀ ਆਵਾਜ਼ ਗਰਦਨ ਕਾ ਫੰਦਾ ਬਨੀ
ਜਿਸਸੇ ਜਿਸ ਦਮ ਵੋ ਨਾ-ਆਸ਼ਨਾ ਹੋ ਗਯੇ
ਆਪ ਹੀ ਆਪ ਸਬ ਖ਼ਾਕ ਮੇਂ ਆ ਗਿਰੇ
ਔਰ ਸੈਯਾਦ ਨੇ ਜ਼ਹ ਕਮਾਂ ਭੀ ਨ ਕੀ
ਐ ਖ਼ੁਦਾ-ਏ-ਬਹਾਰਾਂ ਜ਼ਰਾ ਰਹਮ ਕਰ
ਸਾਰੀ ਮੁਰਦਾ ਰਗੋਂ ਕੋ ਨੁਮੂ ਬਖ਼ਸ਼ ਦੇ
ਸਾਰੇ ਤਿਸ਼ਨਾ ਦਿਲੋਂ ਕੋ ਲਹੂ ਬਖ਼ਸ਼ ਦੇ
ਕੋਈ ਇਕ ਪੇੜ ਫਿਰ ਲਹਲਹਾਨੇ ਲਗੇ
ਕੋਈ ਇਕ ਨਗ਼ਮਾਗਰ ਚਹਚਹਾਨੇ ਲਗੇ
(ਜ਼ਹ ਕਮਾਂ=ਧਨੁਖ ਚੜ੍ਹਾਉਣਾ,ਨੁਮੂ=ਵਿਕਾਸ)
No comments:
Post a Comment